اینترنت اشیا (IOT)
توضیحات:
-
به نام خدا
اینترنت اشیا (IoT)، شبکه ای از دستگاه های فیزیکی، وسایل نقلیه، لوازم خانگی و دیگر مواردی است که در داخل آن ها از مدار های الکترونیکی، نرم افزار، حسگرها و عملگرهای مکانیکی استفاده شده است که همگی به اینترنت متصل هستند.
این اتصال به این اشیا اجازه می دهد تا به یکدیگر متصل شده و به تبادل اطلاعات بپردازند و به این ترتیب موقعیت های بیشتری را برای یکپارچه سازی مستقیم جهان حقیقی در داخل سیستم های کامپیوتری ایجاد کرده و در نتیجه، باعث افزایش بازده و مزایای اقتصادی و کاهش کار فیزیکی برای انسان می شود.
در سال ۲۰۱۷، تعداد دستگاه های IoT نسبت به سال قبلی، ۳۱ درصد افزایش یافت و به ۴/۸ میلیارد دستگاه رسید و تخمین زده می شود که این تعداد تا سال ۲۰۲۰، به ۳۰ میلیارد دستگاه برسد. پیش بینی می شود تا سال ۲۰۲۰، ارزش بازار جهانی IoT به ۱/۷ هزار میلیارد دلار برسد.
IoT شامل گسترش اتصال اینترنت به دستگاه هایی فراتر از دستگاه های معمول، مانند کامپیوتر های رومیزی، لپ تاپ ها، گوشی های هوشمند و تبلت ها و رساندن آن به دستگاه هایی غیرهوشمند و بدون دسترسی به اینترنت است. دستگاه هایی که این تکنولوژی در آن ها استفاده می شود می توانند بر بستر اینترنت با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و تعامل داشته باشند؛ همچنین می توان از راه دور آن ها را زیر نظر گرفت و کنترل کرد.
تاریخچه اینترنت اشیا
تعریف اینترنت اشیا به دلیل همگرایی فناوری های مختلف، تجزیه و تحلیل های آنی، یادگیری ماشین، حسگر های مختلف به عنوان کالا و سیستم های نهفته تکامل یافته است. زمینه های معمول مانند سیستم های نهفته، شبکه های حسگر بی سیم، سیستم های کنترل، اتوماسیون( شامل اتوماسیون خانگی و اتوماسیون ساختمانی) و سایر زمینه ها، همه به فراهم آوردن امکان استفاده از اینترنت اشیا کمک می کنند.
مفهوم شبکه ای از دستگاه های هوشمند از سال ۱۹۸۲ میلادی نیز مطرح شده بود به طوری که یک ماشین کوکاکولای اصلاح شده در دانشگاه کارنگی ملون، به اولین وسیله متصل به اینترنت تبدیل شد. این دستگاه می توانست موجودی نوشابه های خود و این که آیا نوشابه های که به تازگی وارد دستگاه شده بودند خنک هستند یا خیر را گزارش کند. مقاله سال ۱۹۹۱ مارک وایزر در زمینه رایانش فراگیر، “کامپیوتر قرن بیست و یکم”، و همچنین رویداد های علمی مانند UbiComp و PerCom چشم انداز معاصر اینترنت اشیا را ایجاد کردند. در سال ۱۹۹۴، رضا راجی در نشریه تخصصی IEEE Spectrum این مفهوم را به صورت “جابجایی بسته های کوچکی از داده به مجموعه بزرگی از گره ها به منظور یکپارچه سازی و اتوماسیون همه چیز، از لوازم خانگی گرفته تا سرتاسر کارخانه ها” توصیف کرد. بین سال های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۶، چندین شرکت راه حل های مختلفی را مانند پروژه at Work شرکت مایکروسافت یا NEST شرکت Novel، پیشنهاد کردند. زمانی که بیل جوی، در سال ۱۹۹۹ و در مجمع جهانی اقتصاد، ارتباطات دستگاه به دستگاه را به عنوان بخشی از چارچوب Six Webs خود در نظر گرفت، گسترش این زمینه سرعت بیشتری پیدا کرد.
واژه اینترنت اشیا، احتمالا اولین بار در سال ۱۹۹۹ و توسط کوین اشتون از شرکت Procter & Gamble و در ادامه از شعبه MIT مجموعه آزمایشگاه های Auto-ID Center، ابداع شد. البته او عبارت “اینترنت برای اشیا” را ترجیح می دهد. در آن زمان، او RFID را برای اینترنت اشیا ضروری می دانست زیرا RFID به کامپیوتر ها اجازه می داد تا همه چیز را کنترل کنند.
در ژوئن ۲۰۰۲، مقاله ای تحقیقاتی با اشاره به اینترنت اشیا برای استفاده در کنفرانس Nordic Researchers in Logistics در نروژ، ثبت شد. قبل از این نیز مقاله ای به زبان فنلاندی در ژانویه ۲۰۰۲ منتشر شده بود. پیاده سازی تشریح شده در این مقاله، توسط Kary Främling و تیمش در دانشگاه صنعتی هلسینکی توسعه یافته بود و تطابق بیشتری با تعریف مدرن اینترنت اشیا، که عبارت از یک زیرساخت سیستم اطلاعاتی برای پیاده سازی اشیا هوشمند و متصل به یکدیگر است، دارد.
با تعریف اینترنت اشیا به گونه ای ساده و به صورت”زمانی که تعداد چیزها یا اشیا متصل به اینترنت از تعداد افراد متصل به آن بیشتر باشد” شرکت سیسکو تخمین می زند که IoT بین سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ متولد شد. نسبت اشیا به افراد متصل به اینترنت از ۰۸/۰ در سال ۲۰۰۳ به ۸۴/۱ در سال ۲۰۱۰ افزایش یافته است.
کاربرد های اینترنت اشیا
مجموعه جامع از کاربرد های مختلف IoT اغلب به سه گروه مصرفی، شرکتی و زیرساختی تقسیم می شود.
کاربرد های مصرفی
بخش در حال افزایشی از دستگاه های IoT برای کاربرد های مصرفی تولید می شوند. این دسته شامل وسایل نقلیه متصل به اینترنت، اتوماسیون خانگی یا خانه های هوشمند، تکنولوژی های پوشیدنی، ابزارهای سلامتی، و لوازمی با قابلیت نظارت از راه دور است.
خانه هوشمند
دستگاه های IoT بخشی از مفهوم بزرگ تر اتوماسیون خانگی هستند که شامل سیستم های روشنایی، گرما و تهویه هوا، سیستم های رسانه ای و امنیتی هستند. مزایای بلند مدت این اتوماسیون شامل صرفه جویی در مصرف انرژی از طریق اطمینان پیدا کردن خاموش شدن لوازم روشنایی و الکترونیکی است.